یازده سیاره در حساب کپلر اضافه شد... به تعداد 26 سیاره دیگر هم تازه کشف شده! ناسا به تازگی شمار سیارات کشف شده را اعلام نمود و گفت که با کشف سیارات تازه شمار سیارات سه برابر می شود و ستاره های که این سیارات به دور آن می گردند هم بیشتر شان بیش از یک یا چند سیاره بدور خود دارند. این خود امتیاز دیگر برای درک چگونگی کشف سیارات و بخصوص سیاراتی است که بین یک تا یک و نیم برابر اندازه زمین و سیاراتی به اندازه مشتری می باشند. از جمله این سیارات، گفته شده که 15 سیاره آن بین اندازه زمین و نپتون اند، اما برای درک ساختار آنها به رصد های بیشتر نیاز است. مدت زمان یک دور کامل این اجرام بدور ستاره مادر بین 6 و 143 روز بوده و فاصله همه شان نزدیکتر از فاصله سیاره زهره به خورشید ما می باشد. (فاصله زهرهاز خورشید 108 میلیون کیلومتر. فاصله زمین از خورشید 150 میلیون کیلومتر است. فاصله زمین تا خورشید به عنوان واحد اندازه گیری فضایی در منظومه شمی بکار میرود و به این فاصله یکواحد نجومی Astronomical Unit می گویند)

تصویر هنری یک منظومه سیاره ای جدید. ناسا       
                
قبل از مأموریت کپلر ما فقط حدود 500 سیاره را در کل آسمان می شناختیم. اما حالا فقط طی دو سال بررسی یک محدوده کوچک آسمان که به اندازه کف دست شماست، کپلر توانسته بیش از 60 سیاره دیگر را کشف و بیش از 2300 سیاره کاندید دیگر را نیز مشخص نماید. این خود به ما می گوید که کهکشان ما بطور عجیبی پر از سیارات با اندازه ها و مدار های مختلف می باشد.

کپلر از زمان پرتاب به فضا در ششم مارچ 2009 خیلی فعال بوده. این سفینه فضایی هرگونه تغییر در درخشندگی بیش از 150 هزار ستاره را زیر نظر دارد و از طریق اندازه گیری های مکرر می تواند تغییرات یا نوسان یک دقیقه ای را که به علت عبور یک سیاره از برابر ستاره مادر از میان نقطه دید کپلر اتفاق می افتد، متوجه شود. اکثر منظومه های سیاره ای تازه کشف شده دارای 2 و 5 سیاره اند که به ستاره مادر خیلی نزدیک قرار دارند. در این گونه منظومه های تنگ و شلوغ، تقابل یا برهم کنش گرانشی (اثر متقابل جاذبه) بین سیاره های آن به این معنی است که بعضی شان با سرعت و بعضی دیگر با کندی در مسیر خود بدور ستاره مادر در گردش می باشند. گردش سریع یک سیاره بدور ستاره مادر باعث تغییر در دوره یا مدت زمان گردش آن می شود... و کیپلر این گونه تغییرات را بنام "نوسان زمان بندی عبور یا گردش" (TTVs) ثبت نموده است. سیاراتی که دارای این گونه تغییر در زمان هستند، به مطالعات جدی برای تشخیص وجود آنها توسط تلسکوپ های زمینی نیاز نیست و برعکس این تکنیک به کیپلر فرصت می دهد تا وجود سیارات بدور ستاره های دور و حتی کم نور را تثبیت کند.

اما تا حالا چی کشف شده؟ از جمله منظومه های کشف شده، پنج منظومه ثبت شده توسط کپلر بنام کیلپر 25، کپلر27، کپلر30، کپلر31 و کپلر33 همه خانه سیاراتی اند که مدار هر سیاره دوبرابر مدار سیاره دیگر است. به این معنی که سیاره دورتر طی یک دور  سیاره نزدیکتر به ستاره مادر، دوبار بدور ستاره مادر می گردد. در ضمن چهار منظومه دیگر، یعنی کپلر 23، یپلر24، کپلر28 و کپلر 32 خانه سیاراتی اند که سیارات بیرونی آنها طی سه دور گردش سیارات درونی، دو بار بدور ستاره مادر گردش می کنند.

این گونه جابجایی یا موقعیت باعث تقویت برهم کنش گرانشی بین سیارات یک منظومه می شود. اما حالا برگردیم به موضوع تعداد سیارات در یک منظومه... منظومه کپلر33 دارای بیشترین تعداد سیاره در میان همه منظومه های ذکر شده در اینجا می باشد. در این منظومه که ستاره مادر آن پرجرم تر و پیرتر از خورشید ماست، تعداد سیارات تا 5 سیاره رسیده و اندازه هر کدام بین یک، نیم و پنج برابر زمین می باشد. از سوی دیگر این منظومه خیلی شلوغ می باشد. تمامی سیارات در مداری نزدیکتر از مدار عطارد در منظومه ما بدور ستاره مادر در گردش می باشند. به پاس خصوصیات ستاره ای، کیپلر می تواند این گونه سیارات را به خوبی از هم تشخیص دهد. کاهش درخشندگی در نور خورشید و مدت زمانی که صرف عبور یک سیاره از برابر آن می شود برای تشخیص همان سیاره بسیار مهم است.
کیپلر همین ویژگی ها را بدور ستاره های دور متوجه شده. بنابرین هیچگونه شانس یا فرصت اشتباه نمی تواند وجود داشته باشد.
جاک لیزارو دانشمند علوم سیاره ای از مرکز تحقیقاتی آیمز ناسا می گوید " روشی که برای تشخیص سیارات کیپلر33 بکار رفته نشان میدهد که اطمینان در تعیین تعداد سیارات و اندازه آنها خیلی زیاد است و این روش بنام تایید یا صحت تعدد یا چندگانگی یاد می شود.